"Den Boze BrievenBus..."

Ook veel over de Diepe Walen.....

Info@mons2016.com

Jongens en Meisjes ik heb een Brievenbus....

Mijn Brievenbus is een bejaarde brievenbus, vandaar dat mijn brievenbus door de Gemeente, de Provincie, de Deelstaat, de Regio, het Federale Koninkrijk België, en(Let op, echt waar!!) door de UNESCO Wereld Erfgoed!!! wordt beschermd! Nou da's een bus om U tegen te zeggen nietwaar? Zo wat het enige legale dat je met mijn brievenbus kan doen is er naar kijken! Maar..........

België zou België niet zijn... want de Boze Nieuwe Postbestelmanager f.f. heeft de oude bus nagemeten! Jazeker! Geüniformeerde medewerkers van de Speciale Sovjet Brigade Federale Postpolitie, samen met de Postbusnametingsdienstverantwoordelijke hebben de oude bus aan een grondig onderzoek onderworpen, en na een bijeenkomst van de Hoge Raad van de Postbusnametingsdienst is het vast komen te staan, het oordeel is binnen en het vonnis is mij overhandigd, de Teerling geworpen, de oude Bus is; ILLEGAAL!!!!!!!!!!!!

In de dagen dat mijn bus ter wereld kwam liepen hier nog alleen apen, hofnarren en dwazen rond, met uitzondering van de Happy Few, en die hadden geen last van bedrijvige opmeters, die liet je gewoon vierendelen en onthoofden en nam de kinderen als slaven, maar nu, in deze wereld van vrije informatie, eigen initiatief en dat soort banale onzin hebben de PostNeuzelMensjes hun wraak genomen op de oude bus, want de bus is 15,88933 cm breed en 1,99833 cm hoog. EN DAT MAG NIET!!!!!!

Iedereen van de leg, onzekerheid bij de Gemeente, de Regio, Het Land, de UNESCO in Zwitserland, Brandweer, Bescherming Bevolking, bibberende postbezorgers die met een grote boog om mijn deur lopen en met angst in de ogen een blik van de oude bus opvangen om zich dan snel te verbergen achter een groot aangetekend stuk, de angst zit diep, heel diep. Een brief van de Staat’s Inspectiedienst der Nationale Postbussenadministratie kwam binnen ter bevestiging.

Nu had ik een geniaal plan; we bevestigen op de muur, een mooie nieuwe postbus, roestvrij staal, een design ding dat mooi bij de gevel staat, op onze kosten natuurlijk. Maar, zoals gezegd, de hele handel is beschermd, en terecht, dus ik op pad naar het bureau van de “Bureaux Responsable Urbanisme Intra Muros Communal-en-Chef” dat hier op 800 meter vandaan ligt. Om negen uur in de morgen kwam ik binnen met goede moed.

Ik was nu in een soort wachtkamertje en zag links een deur, verder niets. Op de deur stond “INTERDIT D’ACCES” dus geen haar op mijn hoofd die er aan denkt daar naar binnen te gaan. Ik wil natuurlijk de Chef niet meteen de boom in hebben! Ik ging zitten op de plastic stoelen uit de jaren zeventig en begon de Vif Express van Januari 1982 door te bladeren. Na een 30 minuten nog helemaal niks, hmmm, wat te doen? En net toen ik voldoende moed had verzameld om een bescheiden poging tot kloppen op de deur te wagen ging de voordeur open.

Ik schat de meneer 120 kilo met een lengte van 1.42m, een clip-on das met vlekken, witte vuile sokken, hemd van achter uit de pantalon, een paar plukken vet haar langs de oorstreek, drie dagen ongeschoren en al rochelend donderde hij van buiten de wachtkamer binnen. Een Enorme alcohol lucht kwam als een vieze deken over de wachtkamer heen.

Hij schoot de “Verboden deur” in en ik ging weer zitten. Ik durfde niet meer te kloppen! Weet dat ze om 08.00 open gaan en de wandelende fles Jenever om 09.30 binnen kwam. Na ongeveer 20 minuten kwam er plotseling een jonge Waalse Blom uit de deur, met fantasienagels(Hartjes en goudglitter), opgestoken haar, Roze BH met kant, een decolleté waar je een speleologen vergunning voor nodig hebt en de bezitster van een ruim bemeten spoiler, die me een “Formulier” gaf. Remplir, siste ze tussen haar beugel door.

Ik met het “Formulier” aan de slag, en in mijn beste steenkolen Frans krabbel ik; Demande Placement Boîte aux Lettres” , klop aan de deur en geef de Waalse Blom de vrucht van mijn noeste arbeid. Deur dicht, ik zitten……

Net vóór ELF UUR(!!!!) komt ze terug en maakt wilde gebaren met haar armen, ik mag naar binnen!

Daar ga ik…

Door een Alcohol lucht aangevuld met een okselparfum van Waalse Blom heen ga ik binnen in het Heilige der Heiligen, de Kraal van de Gemeentelijke ambtenarij, Sanctum Sanctorum der Gemeenteplanning….. De vleeschgeworden jeneverfles zit achter een bureau uit(wederom) de jaren zeventig en maakt een geluid; “Heeueuehhh” waarop ik begin te spreken. Na drie woordenvan mijn kant door de muur van 45% Alcohol; “Bonjour Monsieur, je…..” rochelt hij; “Cès kwe ça, c’est njè possible, ç ne vah njè Refus…“ En daar ging ik met mijn formulier 6455/bis-45 en mijn keurige dossier regelrecht de deur uit.

Als een geslagen hond keerde ik terug naar huis. Maar ik bel wel naar de Post met mijn “Refus” in de handen. De Postbusnametingsdienst was bereikbaar! Leve de telefoon! Dus heb ik alles uitgelegd, Pand beschermd, oude brievenbus, geen toestemming om… en zo verder.

"Wij contacteren U zo snel mogelijk" klonk het aan de andere kant van de lijn.

En jawel! Een brief die heel belangrijk leek was binnengekomen, en na verdere inspectie bleek deze van De Post zelve te komen, en aangetekend en wel! Tsja, dat is maar omzetverhogend, dacht ik nog.

“U HEBT EEN ILLEGALE POSTBUS, IN OVERTREDING, MISE EN DEMEURE, HUISSIER, PRISON!!!!!!!”

Ik heb aangetekend AR terug geschreven om contact op te nemen met de Dienst Urbanisme in de Ville voor de benodigde formulieren, ik verwacht rond de volgende eeuwwisseling een vraag voor bijkomende informatie……