"Den Ollanders in La Franz"

Ook veel over de Diepe Walen.....

Info@mons2016.com

Op de Nederlandse Beeldbuis is er een programma; "Ik Vertrek".

Ik ben daar dus gek op! Als er één voorbeeld is van Pure Arrogantie te bespeuren is bij ons Nederlanders is het daar te zien! Zo ook een herhaling van een aflevering die tot mijn grote vreugde wederom terug was!

Hij, een vijftiger, met naar eigen zeggen "We hebben natuurlijk eigen middelen hè" zonnebril van een tiener op, een rode te strakke broek en veel vrinden... Kan natuurlijk geweldig leuk koken en ja, de hele horéeca heeft geen geheimen voor hem, nog de rest van de wereld als we toch bezig zijn. Hij weet, kan, doet, begrijpt alles, maar dan ook werkelijk alles. Een man van de wereld, en z'n leeftijd geef je hem niet.... wel dus. Hij doet een Witje of een Roodje en op z'n tijd een Single Malt, de geschikte peer uit het Gooi, gevierd en bewonderd door aanbidders van zijn succes.

Zij, Senior-Exec-Overseeing-Head-Back-Office bij de Zorgstichting de Zoute Parel, waar 60 Ouderen een gezellig en knus leven hebben voor dat ze met rolstoel en al de mantelzorg ingepleurd worden. Met zo'n beige broek die tot de navel gaat en een leesbril met een goudkleurig koordje in haar gerimpelde nek, "Puur Natuur Hoor" schreeuwt ze hoog naar de Caméra die het stel op de voet volgt. En alles wat Roode broek zegt is geweldig, en zooo een goed plan, Oh Jeetje, wat een gedoe, pieperdepiep. Ze speelt natuurlijk Tannis op de Club, alwaar spreekwoordelijk een Tannisleraar voor 500 Euro/uur tegen haar rug staat de schuiven en dan neemt ze een moeséutje om van de opgelopen hittebevanging bij te komen. Zo éenig, zooo leuk!

En dan, tijdens de Auf Wiedersehenparty, gebeurt waar ik op wacht, de ultieme genoegdoening voor mijn eigen hooghartigheid, mijn boetedoening, mijn SM trip, mijn levensvitaminen, ik tril van spanning, ik slik twee keer en staar als een verslaafde naar het scherm….

“En we gaan een Bé and Bé beginnen, hè schat” terwijl hij haar als echte Gooise Roode broek Macho een los maar goed te zien, speels tikje op de verzakte billen geeft.

Mijn bloeddruk gaat zo mogelijk nog meer omhoog en ik begin nu fysiek te trillen en aan mijn niet bestaande snor te pulken, ik zet de TV op pauze en begin ademhalingsoefeningen en ga snel naar de badkamer om even te plassen want, ALS het zo is, is mijn kwartaal goed! Ik nestel me nu in mijn afwachtende maar hoopvolle houding en neem de Zap, richt op de magische doos, haal adem en druk op start. De scene gaat natuurlijk verder en dan, dan mijn beste vrienden, dan ineens, als een brandweerauto uit je cadeau op 5-jarige leeftijd komt het;

“We gaan naar Zuid-Frankrijk hè lieveling, wat we altijd al wilden”…….

Dit is het moment waarop ik de ultieme extase bereik, een nirwanees orgasme, ik kreun en steun, ik ga nu helemaal fysiek los en heb moeite alle zintuigen te controleren, kortom ik word uitzinnig! Feest!!! De Elfstedentocht van de teeveeseries, de moeder aller programma’s!

De volgende scene is dan steevast het nu super-gelukkige koppel in de auto, zichzelf filmend onderweg naar de Franse Hemel, zij met de Caméra, (Nieuw en Digi zegt hij in de lens als een Pro) en ik zie de mij wel bekende verkeersborden zoeven door de voorruit van de Volvo Station met weinig bijtelling-mocht-ik-nog-houden lease auto. Mijn geluk kan niet op, hij, nu in een verse meerkleurige broek die lijkt op een Schots Schaakbord vertelt zonder enige gène van alle business sense en vele jaren ervaring, leadership en raising-the-bar en natuurlijk zijn leermomentjes, en dat de VVD dat natuurlijk allemaal zo “Pikko” geregeld heeft terwijl zij filmt in absolute adoratie voor haar Hercules aan de Helm. Na de reclame die ik niet doorspoel want dan duurt het langer... houd ik mezelf voor, komen Jut en Jul aan en we zien ze in soort gleuf in het landschap, in het donker, op wat de Fransen een Nationale bis noemen, en de Volvo heeft geen vier-wiel aandrijving vanwege te hoge kosten voor de lease.

De zwaarbeladen Volvo vol met pindakaas en koffie haalt het net, en de twee geluksvogels stappen uit met een grote zwaai en krijsen tezamen, “Een lekker wijntje, Boujonje? ofzo” Welkom bij Ons, wij, ons nieuwe leven, in de parel van de Midi en we zien de duifjes op beeld met een plastic bekertje met iets roods erin vrolijk bij het licht van een 40 watt bolletje aan een draad op oude coka-cola kratten zitten, Fase out……

Het zweet breekt mij uit van spanning en genot, en gespannen zie ik in de volgende scene de zon opkomen over een oude Franse Hoeve uit 1813 met plastic zijl als ramen en een roestige pomp waar Jut in zijn gespierde blote bast als een wilde aan zit te trekken en doen, zijn witte tanden naar de Caméra van Jul met de gevleugelde woorden, “Er is een beetje te klussen maar dat is leuk hoor, goed voor de gezondheid”.

Om de hoeve heen zien we gras van een meter of drie hoog, een stuk roest wat vroeger een tractor geweest moet zijn en de oprijlaan die nu haar ware gedaante toont en inderdaad elke loopgraaf uit Verdun naar de Troon steekt. Jul komt nu wat meer aan de beurt en vertelt met ingehouden trots dat zij al drie jaar Franse les heeft en naar 280 cassettebandjes heeft geluisterd, haar “Liefre de Travaije”staat vol met nuttige tips, klaar om de Notaris en alle andere vragen, formulieren, bestellingen voldoende van repliek te dien. En daar gaan ze, door de loopgraaf naar de grote stad, op bezoek bij de Notèr waar we al Cash hebben betaald knipoogt Jut. “Eigen middelen hè, voegt Jul nog toe, ook haar bijdrage in de Zuid-Franse nieuwe avonturen is onmiskenbaar.

Dan zien we beiden bij de Notèr in de wachtkamer waar ze al 3 uur op een houten stoeltje zitten in een 37 graden en Jut moord en brand schreeuwt, Van me dit en van me dat en wat is dit en wat is dat en de assistent van de hoogwaardigheidsbekleder uit Col-du-Drame s/Retteketet roept ze binnen de Offiece waar ze samen plaatsnemen.

"Oui j’ai vu les docs, mais c’est n’est pas valable hein, mais vraiment pas, c’est pas la loi Française et la Maison n’est pour le moment pas du tout à vous, mais à l’ancien proprio…." Jut kijkt naar Juul, en ze slaat haar ”Alles in ’t Frans Boek” open. Maar vòòr ze maar ook iota heeft kunnen vertalen zegt de weldoorvoede assistante, Ze Auze iz not ju, no good papèrs, no good! No Howze fore ju! Tank ju! Au revoir.

Ik val nu flauw van emotie en neem twee 10gr valium om maar geen glimp te verliezen van de scene, alle details bekijk ik en een heerlijk gevoel van geluk overvalt me als een warme douche in een koude winter. Dan volgt het iets minder gelukkige paar dat totaal verloren op de Place om het 14-18 monument met verscheurde vlaggen rondloopt in volledige ontreddering. Jut is nu de levende lopende versie van een zeemeeuw op aspirine en arme Juul probeert hem gerust te stellen maar Jut is niet te houden!!!! Hij gaat ballistic! Ze stappen de auto in en uit kwaadheid drukt Jut wat meer dan normaal op het gaspedaal, en, Ja hoor, De Polies! Jut vloekt als een mijnwerker en de Franse Genderm kom met vaste tred en hoge lederen laarzen op de Volvo af. “Papiers…” Jut slaat op tilt en probeert wanhopig “Iets” van een geluid voort te brengen, Jul graait het boek en bladert als een wilde door de paginaaas. “Euh wie mnsieu, je pas seen, sje weet pah” Iets later zien we Jul met een gepeperde prent in haar knuistjes, recht voor zich starend, naar het al veel minder aantrekkelijke Franse landschap terwijl Jut met enorme zweetplekken onder de oksels tweehandig de paardenkrachten bedwingt.

Jammer genoeg krijgt dit kijkfestijn geen 8 uur zendtijd dus ik ben er zeker van dat epische gedeelten er uit worden gelaten, ik zit soms te dromen dat deze nog een keer op DVD uitkomen, de volledige versies, maar goed, toekomstmuziek.

Dan zien we plotseling een zeer sterk vermagerde Jut op het scherm met een schop in de hand en de halve schoonfamilie om zich heen in beeld, heftige discussies onderling en een hoop vingerwijzen naar de grond. Een moment van grote emotie is dan voor mij aangebroken; Ze kunnen de waterleiding niet vinden…… en Jut is als een moderne schatgraver als een bezetene aan het graven. Zij zit in het huis, en verteld dat de eigen middelen inmiddels niet meer bestaan en dat de lokale bankmeneer zo gemeen is. En ja, ze had nu een tijdelijke baan als kassa medewerkster genomen, want dat was goed voor het leren van de Franse Taal… maar er was niet altijd werk dus had Jut een baan als “Nachtverantwoordelijke” kunnen krijgen op de camping aan de rivier tijdens het seizoen.

Maar de winters waren best wel koud zonder verwarming…Arme Jul, als een vogeltje met gebroken vleugeltjes zien we haar in een Brocante zinken wasbak de Limoge uit Nederland boenen met een schort van de Mega-Super-Giga-Carrefour. Ook de Volvo is door Assepoester mee teruggenomen en de Renault 4 staat roestig maar trots in de loopgraaf. Jut is nu op een goede meter de grond in en als door een psychose getroffen aan het graven in de Franse Moederaarde, de familie er om heen zit vrolijk aan een roodje en een witje, zoo gezelli in Frankrijk, zulke leuke mensen, wat een leven hè, als een god in Frankrijk, en iedereen lacht behalve Jut, die graaft, want na 6 maanden op z’n hurken in het nu vier meter hoge gras is niet echt helemaal “Pikko”…..

Wild gravend antwoordt Jul op de vragen mijn held, de maker van het programma, de boekingen zijn erg lastig, één kamer is bijna klaar maar het Internet is “nog” niet aangesloten. Dat zou al lang gedaan zijn maar Frans teléekom moet een nieuwe kabel trekken van 4 kilometer, maar het komt wel hoor, vertelt hij, want ze hadden een brief gekregen van de Directeur Kommersjaal!

Dan komt het moment dat we op de helft van de aflevering zitten en ik heb nu geen emotionele draad meer op mijn botten. Ik moet van shirt veranderen, iets gaan drinken want ik ben volledig op van de stress en puur kijkgenot……