"Den Ollanders in La Franz deel 2"......

Ook veel over de Diepe Walen.....

Info@mons2016.com

Deel II

Terug van mijn eerste verdieping met een vers T-Shirt en gewapend met verse borrelnootjes en een fles van de allerbeste limonade neem ik weer plaats voor mijn breedbeeldkijker, zet de lampen wat minder helder om een intiemere blik te hebben op het avontuur in de Franse zon.

Ik druk op de Play toets en ik zie een donker scherm met op de achtergrond het geluid van duizenden krekels, dat typerende Franse in the middle of nowhere geluid wat we allemaal zo goed kennen. De diepe stem van de commentator spreekt en ik luister met iedere spier in mijn lichaam. In het donker zien we een klein lichtje dat af en toe opflikkert, dan zie je het, dan weer niet, als een soort grote vuurvlieg tussen het hoge gras.

Jul zien we in de schemer van een lampje bang achter de 14de eeuwse voordeur zitten en ze moedigt Jut aan; “Zie je al wat?” fluisterroept ze sissend.....

Wat is het geval?

Door de zware najaarsregen is de rivier buiten de oevers getreden en het is de bronstijd voor de beschermde Zeldzame Groen Blauwe Zoetwaterslang, de Serpantika Mordicus, die alleen in dit gedeelte van het Zonnige Zuiden voorkomt. Dat waren ze in de “Ongeldige Aankoopacte” even vergeten te vermelden want dat beest is beschermd door iedere denkbare Franse Wet in de Code des Animaux 633/883764 bis 2 t/m 6.

Als een panter sluipt Jut door het hoge gras, zijn Triple invouwbaar kevlar visnet in de aanslag en de speleologologuslamp met dubbel klikbevestiging op het voorhoofd van de Extreme Sports winkel in Baarn om de kruipende Satan voor eens en altijd van ZIJN grond te verdrijven, hij kent geen angst, hij zal overwinnen, de oerjager in hem is wederom op aarde… Op zijn knieën snelt hij over de grond. Ik zit ademloos te kijken…

K^t, k^t Godvergodver!!! Godgodgodver K^t!!!! Jul spring een meter omhoog met een wilde blik in de ogen en zet ‘m op een lopen alsof hij de 100 meter op de Olympische Spelen meedoet en komt de haag van gras uitrennen, en in zijn gebruinde kuit zien we nog net een lang ding hangen wat als een soort tuinslang aan hem hangt!!!

De tolk van de Nederlandse Consul was best aardig, met handen en voeten kon Jul haar wel verstaan, en ze had zoooo’n mooi Diorpakje! “Hij mak bienenkort af van de bdamening M'dame, de Docteur waz positive” De halve schoonfamilie zit met zware gezichten op een gang in het Franse hoopital, binnen zien we Jut die een soort wakkere R.E.M. slaap oogbewegingen heeft en constant om zich heen kijkt, maar bewegen kan hij niet, Jul strijkt hem liefdevol over zijn voorhoofd een we zien zijn pupillen meteen groter worden. “Het slank eef dpuis aktiendertik person meer gebeet” vertelt te tolk, “De antigegief is ghekoom uit Paries”…..

Ja, gelukkig maar fluistert Jul, haar jezushangertje in haar handen, het enige stukje juweel wat ze nog overheeft nadat de ‘Eigen Middelen” de nieuwe waterleiding waren ingegaan. Dan verschijnt een witte jas met een stetuscoopdinggeval, dit moet de docteur zijn die met een bordje met klip getooid door papier druk bladerend en zeer ernstig voor Jut’s bed gaat staan. “Il avait du bolle hein, ce type, merde, qu'il reste chez eux les imbéciles“ de tolk in Dior vertaalt meteen, ‘De monsieu eb veel keluk had Madame, iet was ene kevaarlijk serpan en Mesieu eeft nok maar 52 kileu’ trillend van emotie luistert Jul en een traan komt op in haar linker oog, ze loopt naar de familie en vertelt de toestand.

De hele familie macheert vervolgens het Opilal uit, Jut achterlaten met grote snelbewegende ogen in het Zuid-Franse ziekenhuisbed. Buiten stapt iedereen in de drie verzamelde Espacemodellen en ze rijden naar de dorpskern, want ja, ze gaan vrolijk aan een roodje en een witje, zoo gezelli in Frankrijk, zulke leuke mensen, wat een leven hè, als een god in Frankrijk, en iedereen lacht behalve Jut, die kijkt naar de grote masjien die Biep, biep doet….

Jullie begrijpen dat ik volledig gegrepen naar het scherm staar en mijn hoofd schuddend af en toe een slokje neem van de limonade, zelfs mijn borrelnootjes heb ik nog niet gegeten, volledig geobsedeerd als ik ben door het schouwspel dat zich voor mijn ogen afspeelt! Ik moet even de benen strekken want de spieren zijn ondertussen stijf van de spanning!

Na de reclame zien we de Bé en Bé in volle glorie weer terug, het is lente en de zon begint haar gewone Franse koperen ploert gehalte te krijgen. Een enorme Bulldozer staat op twintig meter van de vervallen hoeve en er omheen zitten en staan mannen met gele vesten, druk gebaren makend en elkaar toeschreeuwend in het Franse Zuidelijke accent.

Les Hommes zijn aan de Lunch sinds elf uur deze morgen en daarna meteen in een “werkbespreking” gegaan om de laatste voetbal en rugby uitslagen door te nemen, dat, samen met en ongezonde dosis Pinard zorgt voor de bekende Ambiance die alleen in de Zuidelijke gedeelten van ons Europa bestaat. En, ja hoor, het zijn de professionals van Frans Telecom, de aansluiting op het internet is nabij, de 18 kilometer glasfoebeskabel is inmiddels onder de rivier getrokken, door het 12de eeuwse centrum en op de berg aangekomen waar het keizerrijk van Jut en Jul begint.

Jul is aan de telefoon met haar vriendin Adèle-Lisanne die ze kent van de Tannesclub, een zwaar gesprek lijkt aan de orde want Jul kijkt héél intelligent en knikt haar hoofd om de drie seconden. De telefoonrekening van het nieuw geïmmigreerde paar is inmiddels opgelopen tot een koele 3200 euro per kwartaal, want zonder internet werkt Skype niet. Dat stond niet in het moderne Business Stappenplan van Jut. Ook de verhuizers zijn aangekomen met de inboedel uit het Gooi maar de dozen en Chippendale meubeltjes staan voorlopig bij de Franse buurman in de schuur want er is niet echt plaats in de “Maison/Fermette de Charme”. Jean de Bouvrie hebben ze maar afgezegd en de rekening op de stapel gelegd.

De wonderpapiertjes met “Cheque” erop zijn al lang niet meer iets waard. Jut is buiten en met zijn wandelstok kan hij zijn evenwicht net houden. Wild zwaaiend naar de Bulldozer die inmiddels weer tot leven is gekomen en luid brullend aanstalten maakt de grote happer in de grond te steken. “pas in de line van de O”!!! “pas in de line van de O”!!! schreeuwt Jut, zijn stok wild naar de grond wijzend. De aangeschoten Telekommannen die na twee 10 literkartonnen vino de grootste lol hebben begrijpen er niks van, “Il veut quoi le vieux con” Pfff snuift de ander “qu’il retourne chez les tulips hein, ces idiots!” en de enorme graafbek daalt en zet de ijzeren tanden in de Franse grond. Een enorme knal, boem, en gedonder breekt uit!!!

Ik val van m’n stoel van het gieren en brullen, ik kan niet meer ademen en de tranen stromen over mijn wangen……

Een ERORME Geiser van water spuit twintig meter de lucht in en een regenboog komt op in de zon, de waterleiding van 2000 PSi/Kg barst de blauwe lucht in! Jut valt flauw, Jul gooit de telefoon op de grond en de Fransen kijken naar het schouwspel……

Epiloog;

Het viel best wel mee in de nieuwe buurt, er was een wasserette, een Jumbo en een beveiligde fietsenstalling.

Met de huursubsidie en Jut als ZZP’er was er best te leven. De tweekamerflat was netjes en de Turkse buren bakten heel lekker brood! En ieder maand speelden ze mee in de postcodeloterij, want ja, je mag best een beetje dromen hè. Jut was aangekomen sinds ze uit Frankrijk waren vertrokken maar de dokter wilde nog wel iedere maand bloed afnemen om te laten testen.

De Xanax werkte goed tegen zijn nachtmerries en de therapeut begreep zijn slangenfobie nu wel na 87 sessies in de polikliniek. Er was geen Tannisclub maar iedere maand gingen ze fietsen en de eendjes eten geven.

Na de boerenkool met Hemaworst aan de afwas en daarna graaft het stel zich saampjes in, op het skai bankstel van de kringloopwinkel.

Het was zeven uur en ze gingen het journaal kijken, en het was AVRO avond dus dolle pret volgens Jut. “Zeg pluisje, heb jij de huizenprijzen gezien in Spanje, aan de Costa Bravus, dat gaat weg voor een appel en een ei!” …………… (Stilte)

Jul keek hem aan en maakte een hissend geluid, als een slang, Jut sprong uit de bank als een kat, snelde het toilet op, sloot de deur en bewoog niet meer.

Ze pakte de afstandsbediening en schakelde de TeeVee naar Omroep Oost voor de reclame en stak een lange metholsigaret op, haar voeten op de tafel en dacht aan Nicolaas, haar Tannisleraar, en de viel in slaap met een glimlach…...