"Onrust in de Kaasstolp"

Ook veel over de Diepe Walen.....

Info@mons2016.com

Er is onrust in de Kaasstolp, de gemoederen staan aan het kookpunt, verwondering is omgeslagen in brute boosheid, de katten verbergen zich, de vogels fluiten elders, pais ende vree is niet meer…..

De Kaas, Uw Koele Kaas, is niet koel meer en denkt aan schimmel en schande!

U moet weten dat hier op het hoofdkwartier naast mevrouw Kaas er twee minikazen rondlopen die volgens mijn Docter Spockboek aan het pre-puberen zijn. Wat dat is weet ik niet, maar, de gevolgen van dit verschijnsel maken me helemaal hor en dol.

Het begon een aantal maanden geleden met een merkwaardig gebeuren in de koelkast, zowel de keuken koelkast als de kelder koeler. Wat is het geval, op mijn nachtelijke rooftochten op zoek naar lekkers als ballen gehakt, salami’s, overgebleven kippenbouten en ander nachtelijk materiaal was mijn geheime en verborgen buit steeds minder en kleiner. Het ene Ding at het ander op zeg maar.

Het gevolg was lege potten in de koeler, lege pakketjes van de slager, lege kaasdozen, zelfs lege flessen verse volle melk!

Ik op onderzoek na mijn vijfde mislukte jacht op snoep!

Nu zit ik dit weekeinde in de keuken en minikaas zoon komt binnen, mompelt iets van "Hallo Papa", loopt naar de voorraad, doet de deur open van de schatkist van kooksels, vreet de worst op en legt het papiertje waar de, door mijzelf geselecteerde supersalami in zat, leeg terug!

Aan de stoel genageld zat ik te kijken naar de eenvoud van denken die door een elfjarige kan worden ten toon getoverd.

Met zijn mond vol deed hij de deur weer open! Dit maal neemt hij de melkkan, toch vijf liters, zet hem aan zijn mond en spoelt de Italiaanse specialiteit door, veegt zijn mond af met zijn mouw en slaat een diepe zucht van voldoening!

Ik sta nu op 440 Volts krachtstroom, sta op en ben klaar een verhaal te beginnen over arme kindertjes in Afrika en de Verenigde Staten die honger hebben en niks te eten hebben, zoals ik die jaren lang heb moeten horen.

Maar, ik bedenk me, beheers me, sta op, en zeg; “Je kan het papiertje gewoon in de afval doen en de volgende keer een glas voor de melk graag jongeman” .

Ja Papa, zegt de zoon, “Sorry”, ik smelt terplekke en begin nu een spontane zelf verheerlijkingsoefening, troste ik, goede Papa, wat ben je toch een oplettende Vader en opvoeder…. En wat niet meer zij. Mijn relatieve rust kwam terug en ik las verder in mijn Boek terwijl ik op de achtergrond naar Eric Dolfy luisterde.

Nu net zoals iedere gezonde mensch voelde ik een half uur erna een zeker “Incomfort” die mij vertelde dat een bezoek aan de “Porseleinen Troon” zich aan het aankondigen was, ik begrijp uw afschuw, maar zo was het.

Ik heb in de Kleine Kamer één en ander zo ingericht dat je van alle comfort gediend bent, inclusief stylish ceramiek, verse handdoeken, allerhande lekkere parfums, waterverdamper, je kan het zo gek niet noemen het is er. Ook twee houders voor het papier, vanwege mijn absolute bloedhekel aan zonder “Zitten”.

Ik lees niet, verblijf er geen uren, doe wat de natuur mij verplicht te doen en hopla, Popla…(Voor de Jongere Ouderen)…

Na mijn geslaagde missie reik ik naar daar, waar de oefening mee eindigt, vóór het handen wassen, en ik sla in een hyperventilatie!

Niks!!!!

Na mijn “Walk of Shame” ben ik naar boven gestormd als een bloedhond op een gram cocaïne, de minikazen en mevrouw Kaas zaten naar de Télé-Verrekijker te loeren en ben compleet uit de kaasbol gegaan, van Odin tot Wodan, Rioolproblemen, Wereld Afwatering, het CO2 probleem tot verhuizen naar de Poolcirkel, Iglobewoning en straffen die uiteen lopen van 20 jaar zonder TV tot inbeslagname van de “Eerste Knuffels” om in de verwarmingsketel tot extra warmte te stoken in de lange winter.

Eenmaal beneden op mijn Corbusier Chaise Longue, natrillend, kwam Mevrouw Kaas kijken. Of het “Ging”…..

“Ach” ….

En dit is het nog maar het begin…..