"Van Horeca en Albanezen.."

Ook veel over de Diepe Walen.....

Info@mons2016.com

Beste Lezer,

Deze zaterdag was uw levend Waals Informatiepunt op vadrouille binnen de muren van zijn Fief, en zoals altijd, maar dit keer speciaal voor, met de superfoonkliklak op zoek naar die dingen waar zijn ogen op vallen.

Soms met verbazing, dan weer met voldoening en soms met schaamte knipte ik de megapixles bijéén voor een latere sortering op de thuisbasis. Vandaag was best mooi weer, en ik kwam laat op de middag in actie na mijn actie-overgoten real-life film van gisteren.

Maar niet bij de pakken neerzitten en al zingend de straatjes en steegjes in, op zoek naar het speciale en verwonderlijk spoor van mensch’ eigenzinnigheid. Soms vraag ik me af, al speurend, waar wij mensen het vandaan halen.

Dan zijn dingen of situaties dermate surrealistisch en absurd dat je het moet zien vóór je het gaat geloven. Meestal maak ik mijn strooptochten als ik me neerslachtig voel om me op te fleuren, en ik moet zeggen dat het resultaat altijd weer goed is. Ik ben er, met andere woorden, gek op.

Het leuke van een foto vind ik de werkelijkheid, de plaatjes die ik kiek zijn allemaal echt, behalve als je het duidelijk ziet, en dus, om een populair woord van de laatste tijd te bezigen; Incontournable!

Deze middag was de oogst zeer goed, een “van alles wat” serie, en ik zie er al naar uit de commentaren te leveren bij de plaatjes. Wat trouwens wel heel vervelend aan het worden is het geroep en geschreeuw van mijn dakloze drinkende dronken medebewoners van dit stadje. Het is van de dolle aan het worden dat bijna iedere keer dat ik mijn “Foon” richt op iets er een geschreeuw opgaat vanuit een donkere plek van de één of andere half-blote mafketel die met een onbekend biermerk in zijn hand mij toeschreeuwt “Heueueueue, tu fait quoi toi, ti má pris ‘n fotooo!!!!, terwijl hij blazend als een verzopen oude kater indruk probeert te maken door er aan toe te voegen; “Je p.. porte p…plainte! Je prote plein’te!!!”.

Ach, het effect van pro-deo rechtsbijstand is duidelijk te merken in de justitiële hoofdzetel van de provincie.

Vandaag heb ik het weer eens aangedurfd om ook de mensen te vragen hoe het gaat, de “commerce”zeg maar. Véél goeds heb ik niet kunnen vernemen, de gesloten winkels zijn daar een vervelend voorbeeld van en na meer dan 2 jaar leegstand van een winkelpand kan je toch beginnen te denken dat de huurprijzen véél te hoog zijn, de kosten ver vóór de baten uitlopen, en dat er wederom een periode aankomt van een laatste keer proberen en zien op 1 september hoe het gegaan is en dan naar alle waarschijnlijkheid de boel te sluiten om de kosten van kwartaal vier te vermijden.

De enige die vond dat alles helemaal geweldig ging was een jongen op een terras, die aan het werk was als ober.

Hij vertelde dat hij uit Albanië kwam en daar helemaal niks te zoeken was en hij nu zijn familie van dertig mensen kon onderhouden, “Very much OK” vond hij het hier, “Very much OK”.

Toen ik verder liep zwaaide hij nog en stak vol trots zijn duim op als teken van tevredenheid.

Ik vond die jongen eigenlijk wel tof, geen gezeik, iedereen rijk, vooruit met de Geit!

Zijn Belgische Branchegenoten denken toch anders over één en ander. Omdat de zon scheen waren er best wel wat mensen op de terrasjes en waren de garçons niet héél druk, maar toch. Dat vonden ze maar niks, want er waren geen Couverts, alleen maar drankjes, en ja, daar verdien je geen pest aan.

Die Couverts dokken het “Vaste Variabele Zwarte” gedeelte van hun vergoeding, en ja, voor de belastingen werken is dus “De la Merde” niet waar? Ik vond het leuker met mijn Albanese lachende vriend te keuvelen dan de zuur kijkende “Professionals” van de Powerhouse Café’s die aan het zeuren en steunen waren onder de zware werkomstandigheden.

Toen ik terugkwam lopen na een tocht die me ook langs het niet-bestaande Garatrava bracht dat in 2014 klaar was voor een schamele 63 miljoen euro(Nu op weg naar de kap van 400 Miljoen en wellicht half klaar in 2018) net als de stationsbuurt die volledig in de renovatie zit maar als lokaal drugs/hero/coke/illegalen/pitta/bordeel/Tippelzone gebruikt wordt, belde mijn dochtertje, want mam wilde wel wat drinken op de Grand Place..

Tuurlijk wilde Papa wel even 14 euro’s neertellen voor één geuze, een tonic en twee watertjes(Kraan) met kleursiroop…

En toen dacht ik ineens aan mijn nieuwe Albanese vriend! Niks Zuurpruimen en Zeurders, op naar de Albanese Zon en de Adriatische Zee! “Waar?” zei Mevrouw Kaas, en ik zei nog een keer waar ze me kon vinden, en even later doken de kinderen op met Mamakloek er achter. En voor 5.50 euro en een fooi van 1.50 waren we het koningskoppel van het terrasje!

Toen we wegliepen om naar huis te gaan draaide ik me even om en zag mijn nieuwe vriend met zijn twee duimen omhoog naar mij, “Very much OK” riep hij, “Very much OK”….